Stel je voor: sinds 2010 krijgt het Mayura-complex een flinke opknapbeurt om het unieke karakter van het waterpaleis te behouden. Lokale vakmensen werken hier samen met buitenlandse experts. Dat is nodig, want het tropische klimaat maakt het lastig. Denk aan vocht, zware regen en de groei van algen en schimmels. Toch lukt het, dankzij een mix van traditionele technieken en moderne kennis.
Wie betaalt dat allemaal? UNESCO, de Indonesische overheid en privédonateurs. Ze investeren in restauraties waarbij oude methodes centraal staan. Scheuren worden bijvoorbeeld gevuld met kalkmortel, en Balinese houtverbindingen houden het houtwerk stevig. Lokale steensoorten krijgen een tweede leven, vaak bewerkt zoals vroeger.
Als bezoeker merk je dat er goed is nagedacht over toegankelijkheid. Er zijn wandelpaden en informatieborden in verschillende talen, maar het historische gevoel blijft behouden. Zo blijft Mayura echt én open voor iedereen.
Hier zie je wie wat doet en welke technieken ze gebruiken:
Betalers | Restauratiemethoden |
---|---|
UNESCO | Kalkmortel |
Overheid | Houtverbindingen |
Donateurs | Lokale steen |
Ben je gek op fotografie? Dan is Mayura echt iets voor jou. De gebouwen, het spel van licht en schaduw, en de combinatie van water en steen maken het complex super fotogeniek.
Het paviljoen midden in het water is magisch in de vroege ochtend. Stel je voor: nevel boven het water, zachte weerspiegelingen, en tussen april en juni bloeien de waterlelies volop. De ceremoniële brug is juist in de late middag op z’n mooist, met warme schaduwen en soms ijsvogels op de leuningen.
Wil je details vastleggen? Ga dan naar de oostelijke tempelpoort tijdens het gouden uur. Het tegenlicht laat het beeldhouwwerk extra goed uitkomen, zeker als in september de frangipani-bloemen bloeien. In de colonnade zorgt de middagzon voor een sterk contrast tussen licht en donker. En bij de westelijke lotusvijver zie je in de ochtend zachte kleuren en veel vogels, vooral in het regenseizoen als er eenden en reigers zijn.
Elke plek heeft op elk moment van de dag een eigen sfeer. Daardoor blijft Mayura het hele jaar door een paradijs voor fotografen.
Laten we eens kijken naar de bouwstijl. Mayura combineert Balinese en Javaanse architectuur op een unieke manier. In vergelijking met andere waterpaleizen op Bali is Mayura kleiner en vooral bedoeld voor ceremonies.
Het complex is duidelijk ingedeeld: aparte plekken voor koninklijke, religieuze en openbare activiteiten. De ligging is niet zomaar gekozen. De belangrijkste lijnen wijzen naar de heilige berg Agung en de zee. Het hoofdgebouw is gebouwd volgens de gulden snede, wat zorgt voor een natuurlijke balans.
Voor de bouw zijn vooral lokale materialen gebruikt, zoals andesietsteen, hardhout en terracotta dakpannen. De hoofdas loopt van noord naar zuid, met de tempelzijde richting de berg en het water richting de zee. Dat past precies binnen het Balinese wereldbeeld.
De vijver is het hart van Mayura. Hier zie je het Balinese wereldbeeld op kleine schaal. In het midden ligt een kunstmatig eiland met een paviljoen waar de koninklijke familie zich kon terugtrekken.
De vijver is ongeveer vijftig bij dertig meter en gemiddeld tweeënhalve meter diep. Het water komt via ondergrondse kanalen uit bronnen in de buurt en wordt afgevoerd bij regen. Het paviljoen staat stevig op basaltblokken, heeft een houten constructie en een dak van palmbladeren. Een smalle stenen brug verbindt het eiland met de oever.
Symbolisch stelt het paviljoen de mythische berg Meru voor, omringd door de kosmische oceaan (de vijver). In het water zwemmen verschillende vissoorten, zoals karpers, tilapia en Balinese koi. Volgens de lokale traditie brengen deze vissen geluk en bescherming.
Hier vind je de belangrijkste kenmerken van de vijver en het eilandpaviljoen:
Kenmerk | Waarde |
---|---|
Lengte vijver | 50 meter |
Breedte vijver | 30 meter |
Diepte | 2,5 meter |
Vissoorten | Koi, karper, tilapia |
Symboliek | Berg Meru |
Loop je door Mayura, dan zie je overal beelden en versieringen. Ze zijn gemaakt door lokale kunstenaars en laten een rijke beeldtaal zien die ouder is dan het hindoeïsme.
Elk beeld en patroon heeft een eigen betekenis. Denk aan beschermende poortwachters, bloemen voor vruchtbaarheid en harmonie, en dieren met een symbolische rol. Bij de ingang staan Dvarapala-beelden, langs de brug vind je naga-slangen en op de dakranden Garuda-figuren.
De grote beelden zijn uit andesiet gehakt, de fijnere details uit kalksteen. Kunstenaars gebruiken technieken als diep reliëf, natuurlijke verfstoffen en inlegwerk van schelp en glas. Motieven die je vaak ziet zijn lotusbloemen, frangipani, pauwen, naga’s, garuda’s en mandala’s.
De stijl van Mayura is minder uitbundig dan die van Tirta Gangga, maar verfijnder dan de robuuste beelden van Ujung. Daardoor heeft het waterpaleis echt een eigen karakter.
Taman Mayura heeft een rijke geschiedenis. Het begon in 1744 als Kertha Gosa, een koninklijke rechtbank voor belangrijke zaken. In de 19e eeuw veranderde het in een waterpaleis voor ceremonies en ontspanning.
De geschiedenis van Taman Mayura laat de veranderingen op het eiland zien: van koninklijke bloei naar koloniale overheersing en uiteindelijk modernisering. Anak Agung Made Karangasem begon met de bouw, en tussen 1820 en 1850 kwamen de centrale vijver en het drijvende paviljoen erbij.
In 1894 vonden hier onderhandelingen plaats tijdens de Lombok-oorlog. Tijdens de Japanse bezetting raakte het complex in verval, maar na de Indonesische onafhankelijkheid werd het gerestaureerd. Door de jaren heen was het de plek voor diplomatieke ontmoetingen, koninklijke bruiloften en jaarlijkse Saraswati-ceremonies.
De Karangasem-dynastie speelde een grote rol in de ontwikkeling van Mayura. Deze familie stond bekend om hun diplomatieke vaardigheden en culturele smaak. Dat zie je terug in de bouwstijl.
Anak Agung Made Karangasem bouwde het complex als symbool van rechtvaardigheid en macht. Zijn opvolgers breidden het uit: Anak Agung Gede Jelantik voegde nieuwe onderdelen toe, terwijl Anak Agung Ngurah Ketut het vernieuwde en contacten onderhield met de Nederlanders.
De dynastie werkte samen met andere koninkrijken en zocht strategische bondgenoten onder koloniale machten. De indrukwekkende architectuur met poorten, bruggen en mooie materialen liet hun status zien. Het dagelijks leven draaide om meditatie, ontmoetingen en culturele activiteiten. Mayura was het centrum voor bestuur en religie.
Mayura leeft voort in verhalen die mensen al generaties lang doorvertellen. Deze legendes gaan vaak over bescherming, rechtvaardigheid en verandering.
Eén verhaal vertelt over een magische pauw die het complex tijdens de bouw beschermde en volgens sommigen nog steeds bij zonsopgang verschijnt. Een andere legende gaat over de geest van een rechtvaardige rechter die ’s nachts in het paviljoen waakt en soms hoorbaar is als een zachte fluistering.
Ook zou er een verborgen bron onder de vijver liggen, alleen zichtbaar voor mensen met een zuiver hart. Die bron zou het water bijzondere krachten geven. In deze verhalen staat de pauw voor onsterfelijkheid, de rechter voor orde en de bron voor zuiverheid.
Bezoekers vertellen soms over lichtbollen boven het water, een plotselinge bloemengeur, of gamelan-muziek zonder zichtbare muzikanten.
Mayura is genoemd naar het Sanskriet woord voor pauw, een dier met veel betekenis in het hindoeïsme. Op Bali staat de pauw voor schoonheid, onsterfelijkheid en spirituele bescherming.
In oude Balinese teksten verwijst ‘Mayura’ naar koninklijke waardigheid. In het hindoeïsme is de pauw het rijdier van de god Kartikeya, wat moed en zuiverheid uitdrukt. Je ziet pauwmotieven terug in reliëfs op poorten, brugleuningen en plafondschilderingen.
Waar de pauw in andere delen van Zuidoost-Azië vooral met koninklijke macht wordt verbonden, draait het bij Mayura vooral om spirituele bescherming.
Mayura is uitgegroeid tot een plek waar kunst, literatuur en rituelen samenkomen. Het complex is sterk verbonden met de geschiedenis van de lokale gemeenschap. Het veranderde van koninklijk machtscentrum naar nationaal erfgoed en populaire bestemming.
Elk jaar zijn er dans- en gamelanwedstrijden, poëzieavonden en tentoonstellingen van traditionele schilderkunst. Hier ontstonden de Mayura-dansstijl en verschillende epische gedichten.
Mayura staat voor rechtvaardigheid, harmonie en culturele identiteit. Wat ooit alleen toegankelijk was voor de koninklijke familie, is nu een open erfgoedplek waar ceremoniële functies zijn gebleven en toeristische voorzieningen zijn toegevoegd.
Het ontwerp en de decoratie van Mayura zijn sterk beïnvloed door hindoeïstische symboliek. Dit zie je terug in de indeling, oriëntatie en decoratieve patronen.
De architectuur volgt de kosmologische ideeën van het Balinese hindoeïsme. Tempelpoorten zijn gericht op de berg-zee as en paviljoens verwijzen naar hemelse bergen. In de decoratie zie je goden als Vishnu, Shiva en Saraswati, en mandala-patronen op vloeren en plafonds.
De vijver staat symbool voor de kosmische oceaan en het paviljoen stelt de berg Meru voor. Mandala’s, geometrische patronen die het universum uitbeelden, zijn verwerkt in tegelwerk en houtsnijwerk.