Stel je voor: het is vroeg in de ochtend in Amed, de zon komt net op en het zeewater is op z’n helderst. Op dat moment gaan de zoutboeren aan de slag. Ze pakken hun bamboe emmers – die heten cerek – en lopen richting de kust. Daar scheppen ze het frisse zeewater op.
Met die emmers water lopen ze naar een speciaal zandbed, gemaakt van vulkanisch zand van de Agung vulkaan. Dat zand is niet zomaar zand; het werkt als een filter en geeft het water extra mineralen mee. Daarna gieten de boeren het water over het zand, zodat het langzaam door het zand sijpelt.
Het gefilterde water vangen ze op in ondiepe bakken, de palung. Hier doet de zon het echte werk: het water verdampt en wat overblijft zijn zoutkristallen. Dit hele proces kan alleen in het droge seizoen, van mei tot november. Als het regent, werkt het niet – regenwater verstoort alles.
Hier zie je het proces in een handig overzicht:
Stap | Omschrijving |
---|---|
1. Scheppen | Zeewater in cerek |
2. Filteren | Over vulkanisch zand |
3. Verdampen | In palung door zon |
4. Oogsten | Zoutkristallen verzamelen |
Alles gebeurt met de hand in Amed. Geen machines, geen automatisering – alleen mensen die precies weten wat ze doen. Vaak werken familieleden samen. Iedereen heeft zijn eigen taak en het vraagt veel ervaring om het goed te doen.
De boeren verdelen het zeewater met een vloeiende beweging over het zandbed. Dat lijkt simpel, maar het moet heel gelijkmatig, anders krijg je geen mooi zout. Als het water helemaal verdampt is in de palung, schrapen ze de zoutkristallen voorzichtig los met bamboe schrapers. Dat moet met beleid, want je wilt de kristallen niet kapot maken.
Daarna verzamelen ze het zout met houten harken en scheppen ze het in manden. Die manden zijn vaak zelfgemaakt van lokale materialen en worden op het hoofd gedragen naar de opslag. Gereedschap als harken, schrapers en manden maken ze zelf, vaak volgens tradities die al generaties meegaan.
Het is zwaar werk: denk aan emmers water sjouwen, zout schrapen in de hete zon en zware manden verplaatsen. De kwaliteit van het zout hangt af van hoe precies je werkt. Je moet goed kunnen inschatten wanneer het zout precies klaar is om te oogsten – niet te nat, niet te droog.
Amed zout komt uit het noordoosten van Bali en heeft echt een eigen karakter. Dat komt door het traditionele proces en het vulkanische zand. Het smaakt en voelt heel anders dan gewoon zeezout uit de fabriek.
Hier zie je de belangrijkste verschillen:
Kenmerk | Amed zout | Gewoon zeezout |
---|---|---|
Structuur | Grove vlokken | Fijne korrels |
Smaak | Zacht, mineraal | Scherp, zout |
Mineralen | Hoog jodium | Lager jodium |
Productie | Handmatig | Industrieel |
Amed zout bevat meer jodium, magnesium en calcium dan standaard zeezout. Door het filteren door vulkanisch zand krijgt het een subtiele, minerale smaak. De kristallen zijn groot en onregelmatig, bijna vlokkerig. Ze smelten langzaam op je tong.
Dit zout is perfect om aan het einde van het koken over je eten te strooien. Het geeft een lekkere crunch en extra smaak. De smaak is zacht en rond, met een lichte zoetheid. Je mist die scherpe of bittere nasmaak die je soms bij industrieel zout proeft.
Omdat het zout niet wordt gewassen of geraffineerd, blijven alle natuurlijke mineralen behouden. Uit onderzoek van de Universiteit Udayana blijkt dat Amed zout zo’n 30% meer jodium bevat dan gewoon zeezout, plus meer kalium en ijzer. Chefs gebruiken het graag als finishing touch op vis of groenten, juist vanwege die bijzondere smaak en structuur.
In Amed zijn het vooral een paar families die al generaties lang zout maken. Namen als Sudiarta en Wayan zijn al vijf generaties bezig, nog van toen Amed vooral een vissersdorp was. De kennis en tradities worden van ouder op kind doorgegeven, vaak al vanaf jonge leeftijd.
Voordat het zoutseizoen begint, houden de families een kleine ceremonie bij de zoutpannen. Ze brengen offers aan de zee en hun voorouders en hopen op een goede oogst. Binnen de families heeft iedereen een eigen taak: mannen doen het zware werk zoals water dragen en schrapen, vrouwen sorteren en verpakken het zout.
De zoutmakers werken in kleine groepen samen. Ze maken afspraken over het gebruik van de zandbedden en delen de opbrengst. De laatste jaren werken ze ook samen met hotels en restaurants in de buurt, zodat ze hun zout direct kunnen verkopen en er meer aan verdienen.
Zout maken in Amed is niet zomaar werk. Het hoort echt bij de cultuur en identiteit van het dorp. Zout speelt een rol bij religieuze en sociale rituelen. Tijdens Balinese ceremonies zoals Melasti en Odalan wordt zout gebruikt als symbool voor zuivering en bescherming.
Bij speciale offers aan de zee worden zout, bloemen en rijst geofferd om de goden gunstig te stemmen en de zee te bedanken. Aan het begin en einde van het zoutseizoen zijn er dorpsfeesten. Het eerste en laatste zout wordt gezegend door de priester en gedeeld met de dorpsbewoners.
De zoutproductie zorgt voor trots en maakt Amed bijzonder. Op scholen leren kinderen over de geschiedenis en betekenis van deze traditie, zodat het blijft bestaan. In de lokale cultuur staat zout voor zuiverheid, betrouwbaarheid en verbondenheid met de natuur – waarden die nog steeds belangrijk zijn in het dagelijks leven in Amed.
De traditionele zoutwinning in Amed heeft het zwaar. Het weer is steeds minder voorspelbaar, waardoor het verdampingsproces vaak niet goed gaat. In 2022 viel er in augustus veel meer regen dan normaal, waardoor veertig procent van de oogst verloren ging.
Hotels en resorts nemen steeds meer ruimte in, waardoor het aantal zoutpannen in tien jaar tijd met dertig procent is afgenomen. Er is ook veel concurrentie van goedkoop industrieel zout uit andere delen van Indonesië. Met prijzen onder de vijfduizend roepia per kilo blijft er voor de lokale zoutboeren bijna niets over.
Veel jongeren vertrekken naar andere plekken om beter betaald werk te zoeken. Daardoor zijn er in twintig jaar tijd nog maar vijftien families over die van zoutwinning leven, terwijl dat er eerst veertig waren. Onverwachte regenbuien maken het werk nog lastiger. In 2019 zorgde een plotselinge moesson ervoor dat bijna de hele oogst verloren ging, waardoor veel boeren in de schulden kwamen.
Gelukkig zijn er ideeën om de traditionele zoutwinning in Amed te behouden. Zoutboeren werken samen in groepen om hun product gezamenlijk te verkopen, de kwaliteit te verbeteren en direct te leveren aan horeca en toeristen.
Door samen te werken met chefs en speciaalzaken krijgt Amed zout steeds meer bekendheid als bijzonder product, wat zorgt voor hogere inkomsten. Lokale organisaties geven uitleg aan jongeren en bezoekers om de kennis te behouden en te laten zien waarom deze traditie belangrijk is.
De manier van werken is ook nog eens milieuvriendelijk: er worden geen chemicaliën of zware machines gebruikt, het stroomgebruik is laag en de biodiversiteit blijft behouden. Sommige families proberen nieuwe verdampingsbakken van sterke materialen uit, zonder de traditionele methode los te laten.
Kleinschalig zouttoerisme zorgt voor extra inkomsten via workshops en rondleidingen. Er wordt ook gewerkt aan een officiële herkomstaanduiding voor Amed zout, zodat het product herkenbaar en beschermd is, net als bij speciale wijnen of kazen.