Olifantengrot

"We bezochten eerst de Goa Gajah tempel (in legenden Olifantengrot genoemd, naar de olifantkoppige zoon van Shiva, Ganesha) waarvan wordt gezegd dat hij uit de 11e eeuw komt en is 1 van de oudste monumenten van Bali. Het zou door shivaistische monniken gebruikt worden als meditatieplaats. Hij werd pas in 1923 door de westerlingen ontdekt."

De ingang van de Olifantengrot

Goa Gajah, ook wel "Olifantengrot" genoemd, ligt ten oosten van Peliatan, vlakbij Ubud, in het midden van het eiland Bali. De grot Goa Gajah dateert uit de 11e eeuw en is in 1922 ontdekt. De ingang van de grot bestaat uit een reliëf van gevaarlijke wezens en demonen met wijd open, dreigende mond, waarvan men dacht dat er eentje een olifant voorstelde. Vandaar de naam Olifantengrot. Anderen beweren dat de opengesperde mond de ingang is van de hindoeïstische god van de aarde Bhoma, terwijl weer anderen zeggen, dat de mond hoort bij de kinderetende heks Rangda uit de Balinese mythologie.
Deze plek wordt reeds genoemd in het Javaanse gedicht Desawarnana, wat geschreven werd in 1365.

De grot heeft een 13 meter lange gang die uitkomt op een T-splitsing. Binnen is het donker, maar er brandt een lamp. Aan het uiteinde van de linkergang staat een beeld (1 m hoog) van Ganesha met vier armen (de hindoegod met de olifantenkop). In de andere gang staan drie linga en yoni (fallus en vagina), dit ter ere van Shiva.
Vlak voor de ingang staat een beeld van de boeddhistische godin Hariti. Tegenover de grot ligt een fontein met zes vrouwenbeelden. Deze werd pas in 1954 blootgelegd door de Nederlandse archeoloog J.C. Krijgsman. Er zijn nog veel relieken blootgelegd inde omliggende tuinen, maar de oorsprong hiervan is nog niet bekend. Langs de grot loopt de rivier de Petanu.
Opvallend is de mengelmoes van hindoeïstische en boeddhistische elementen. Rond het jaar duizend moet de grot al gebruikt zijn door hindoes; waarschijnlijk daarvoor door boeddhisten.

Fontein met vrouwenbeelden

De toonaangevende theorie suggereert, dat Goa Gajah werd gebruikt als een hermitage of heiligdom door Hindoe priesters, die de grot helemaal met de hand hadden gegraven. Hoewel het erkend is als een Hindoe Heiligdom, suggereren een aantal relikwieën en de nabijheid van een boeddhistische tempel, dat deze plaats een bijzondere betekenis voor vroege boeddhisten op Bali was.

Voor zo'n drukke toeristische attractie is de Olifantengrot eigenlijk vrij klein.
De tempel is dagelijks geopend tussen 8.00 en 16.00 (officiële openingstijden). De entree bedraagt Rp.6.000 en het is verplicht om een sarong te dragen wanneer je het tempelcomplex betreedt. Langs de grote parkeerplaats heb je een flink aantal souvenir winkeltjes. Prijzen zijn lager dan bij veel andere souvenir winkels. Hier kun je ook eventueel een sarong kopen, bij de ingang kun je er ook een lenen.

Goa Gajah wordt vermeld op de UNESCO World Heritage lijst.

Fallus symbolen voor Shiva in de Olifantengrot

Uit een reisverslag:

"De tempel en andere monumenten lagen ongeveer 15 m diep. De grot zelf heeft een grote ingang (muil van een immens demongezicht) met weelderig gebeeldhouwde omringende rotsen. Zijn klauwen lijken de rots uiteen te scheuren. Binnen in was een kleine T-vormige kamer grot. Links het ongeveer 1 m hoge beeld van de vier armige olifantengod Ganesha. Rechts drie linga’s, fallus- en vruchtbaarheidssymbolen.
Verderop buiten de grot o.a. nog een badplaats met natuurlijk heilig water. Zes stenen nimfen houden spuiten vast, waaruit het water in het bekken stroomt."